เบญ: การวาดรูปการ์ตูน

การวาดรูปการ์ตูน
การ์ตูนกับชีวิตเราที่สัมผัสกันมาตั้งแต่เด็กน้อย
ที่มีโดเรม่อน โนบีตะ หมีโยกี และอื่นๆอีกมากมายในโลกของเด็ก
โลกของใครคนหนึ่งที่เราคิดว่าเป็นเราในสมัยอดีต
เพราะเมื่อมองกลับมาดูในตอนนี้แล้ว
ยังอดสงสัยไม่ได้เหมือนกันว่า
"ทำไมเราทำตัวอย่างนั่นวะ..รู้งี้.........? ...ก็ดีละ"

จนกระทั่งเด็กไม่น้อยสักนิด?
เราก็เริ่มคุ้นเคยกับ ซาเอบะ เรียว ยูริ
กระทั่งถึงเธอหลายคนที่อยู่ในหนังสือเล่มน้อย
( หรือใหญ่ แล้วแต่โอกาส) ที่ยืมเพื่อนมา
แล้วซ่อนตัวอยู่ใต้ที่นอน หมอน หนังสือเรียน และอื่นๆที่คิดว่า
จะพ้นสายตาผู้ปกครอง(แต่ก็ไม่รอด)

หลายๆท่านอยากวาด อยากหาพื้นฐาน อยากเรียน แต่ไม่มีโอกาส
หรือมีโอกาสแต่ก็ไม่เคยฝึกฝน เพราะสิ่งเหล่านี้
จะทำให้ดีได้ ก็ต้องผ่านการฝึกฝน จนมีประสบการณ์เท่านั้น
(แม้แต่วันเดียวก็เป็นประสบการณ์)

สิ่งหนึ่งที่ต้องเตรียมคือ ใจ
กระดาษกับดินสอตามมาติดๆ
จากนั้นเมื่อฝึกจับ ลากจนคล่องแล้วค่อยใช้ปากกา
หรือจะร่างด้วยดินสอก่อน แล้วค่อยตัดเส้นด้วยปากกา ก็ไม่มีใครว่า

เมื่อเตรียมเรียบร้อยแล้ว เราก็มาฝึกการใช้เส้น
ขีดอย่างมั่นใจ ลากให้ช่ำชองเหมือนกับเป็นมาจากชาติก่อนไปเลย
ไม่ต้องกลัว ว่ากันว่า...

ความกลัวเกิดจากเรา...
.... ความกล้าก็เช่นเดียวกัน

ทั้งเส้นตรง เอียง เฉียงขึ้นลง เอียงซ้ายขวา จัดไปเต็มๆ อย่าได้ยั้ง
จัดหนักไปเลย.... ลุ้ย

เมื่อฝึกจนถนัด กระดาษหมดแล้วหมดอีก
เขียนซ้ำๆ อยู่จนรู้จักนิสัยของเส้นต่างๆ รวมทั้งนิสัย(ขี้เกียจ)ของตัวเองแล้ว
เราก็ควรจะเริ่มมาประกอบร่างกัน
จากมนุษย์ก้างปลาที่มีรูปร่างต่างๆ เป็นมนุษย์เส้นหยัก
มนุษย์พอง สารพัดท่าทางที่จัดใส่ลงไป อย่าได้ยั้งมือ
ฝึกสังเกตุจากคน การ์ตูน หรือหาแบบมาให้เหมาะ
เพื่อเรียนรู้จักท่าทางให้พร้อม แล้วค่อยลุย กระบวนท่าต่อไป

เมื่อรู้จักนิสัยการขยับ
ก็อยากรู้จักใบหน้า และอารมณ์
หรือใครอยากจะจับอารมณ์ก่อนก็ได้
แล้วค่อยไปจับลักษณะต่างๆ ไม่ว่ากัน

ไม่มีก่อนหลัง

เน้นการอยากที่จะทำ รักที่จะฝึกฝนเป็นใช้ได้
เดี๋ยวสมองอันมหัศจรรย์ของเรา จะจัดการหาวิธีให้เอง
เราบังคับตัวเองให้เดินเข้าไปทำแค่นั้นก็พอ

ลองดูกันให้ดี หน้าไหนความรู้สึกอะไร
เราว่าอันไหนก็อันนั้นแหละครับ
วาดไปคิดไป จินตนาการตามไปกับตัวการ์ตูน
นี่แหละครับ ความสุขง่ายๆที่เราสามารถหาเองได้
แบบไม่ต้องซื้อหา

จากนั้น เราอาจจะนึกสนุก มาทำเป็นเรื่องราว
เขียนเป็นเรื่อง แต่งเป็นเล่มก็ได้
วาดไป จิ้นไป ฮา(เอง)ไป
ไม่ต้องสนคนรอบข้าง ที่อาจมองว่าเราต๊อง(ต๊องจริงไม่มีสแตนด์อิน)
เพราะนี้เรากำลังอยู่ในโลกของเรา...ทางของเรา..งานของเรา